sociaal, samen, maatschappij
17-10-2019
Onlangs is er veel ophef ontstaan over de verhuurderheffing. Begrijpelijk, want deze maatregel doet meer kwaad dan goed. Deze heffing zou het moeilijker maken voor de woningbouwcorporaties om de huren laag te houden. En deze corporaties zijn nu juist bedoeld om mensen met lagere inkomens van dienst te zijn, om mensen te voorzien van goede woningen met een lage huur.
Maar zíjn de huren laag? En ís de kwaliteit van de woningen op orde? Naar mijn mening is er veel achterstand in onderhoud en zijn de huren te hoog en is het systeem rigide. Om de huur te kunnen betalen krijgt de bewoner huurtoeslag, dus die bewoner redt het wel ...denkt men. Echter, zonder de verschillende toeslagen zou het maandelijkse budget voor 100 % verdampen aan vaste lasten. Werken voor een laag salaris heeft financieel vaak negatieve consequenties, toeslagen komen te vervallen. Van de regen in de drup. Is de huurtoeslag dan eigenlijk een verkapte subsidie voor de verhuurder?
Toen ikzelf na een scheiding terecht kwam in een sociale huurwoning ging de kwaliteit van leven voor mij en mijn kinderen met rasse schreden àchteruit. Deels vanwege de verslechtering van inkomen, maar zeker ook vanwege het beleid dat we in Nederland hebben gecreëerd. De bruto hypotheekkosten (€ 800,- in 2014) werden vervangen door netto huurkosten (€ 700,- nu). Ik ging me steeds meer gevangen voelen in een web van onoverzichtelijke regelingen waar niet aan te ontsnappen was. Een beetje verdienen als ondernemer bleek tegen te werken, want ik moest een paar duizend euro’s terugbetalen aan zogenaamd ‘teveel ontvangen toeslagen’. Geheel onverwacht, onterecht en schokkend. Ik was niet goed op de hoogte van het systeem van toeslagen, ik had andere dingen aan mijn hoofd na de verkoop van de eigen woning in het diepste dal van de economische recessie. Naïef misschien. Maar de zorg voor mijn kinderen (basisschoolleeftijd) stond bovenaan. Verzorging, opvoeding, dat moest doorgaan. Helaas ben ik niet de enige die dit meemaakt, schrijnend. De sportclubs en activiteiten voor mij en de kinderen werden dus stopgezet. Back to basics. Een spiraal neerwaarts.
Het is inmiddels een aantal jaar later. Rechtszaak en diverse procedures achter de rug en door schade en schande wijzer geworden. Bijzonder vind ik dat de bewoner voor mij, een kleine € 300,- minder aan huur betaalde dan ik. Per maand wel te verstaan! Ik was pas de tweede bewoner vanaf begin jaren zestig, in 1961 werden de woningen opgeleverd. De verhuurder heeft de huur dus tussendoor alleen volgens de regelgeving vanuit de overheid kunnen verhogen. Jammer dat dan die regel niet geldt bij verandering van huurder. Dan wordt de huur ineens aangepast conform de regeltjes en tabellen van de HuurCommissie. Een rigide waarderingssysteem dat de voorzieningen in de woning meetelt in punten. De kwaliteit van de woning wordt nauwelijks gewogen in het puntensysteem. Waarom isoleren als verhuurder (veel kosten maken), als je daarvoor niet een hogere huur kan vragen? Als de huur met ‘alle huidige voorzieningen’ al een huurbedrag oplevert dat maximaal is volgens de tabellen... De ene corporatie is de andere niet, maar dit systeem vraagt om problemen. Veel problemen, zowel bij de corporaties als bij de huurders.
Dit systeem, dat van oorsprong goed bedoeld was, zorgt ervoor dat mensen letterlijk klem komen te zitten. Klem in een systeem dat hele nare rafelrandjes heeft. De armoedeval is daar een symptoom van. Het maakt mensen aan de onderkant van onze samenleving afhankelijk en inflexibel. In 2020 wordt de huurtoeslag aangepast, meer mensen kunnen huurtoeslag ontvangen en de inflexibele inkomensgrens zal een glijdende schaal worden om de armoedeval te voorkomen. Maar is het niet beter om deze cirkels gewoon te doorbreken? De kwetsbare huurder centraal stellen (ontzorgen) in plaats van het systeem?
Deze geldstromen moeten aan alle kanten natuurlijk gecontroleerd en eventueel gecorrigeerd worden.
Behalve het afschaffen van de verhuurderheffing biedt het mijns inziens voordelen om ook de toeslagen, in ieder geval de huurtoeslag, af te schaffen mits de huur wordt aangepast.
Consequenties zijn bijvoorbeeld:
Een beetje vrede, een beetje liefde ... voor onze wereld waarop wij wonen, een beetje vrede, een beetje vreugde ... erover dromen dat doe ik al.
Het wordt tijd om ‘het leven’ weer centraal te stellen en niet de verdienmodellen van de betrokken instanties. Meer liefde in de samenleving, empathie binnen de overheid. Tijd voor gezonde regelgeving met hart voor de zaak. Alleen dan kunnen we met zijn allen nog een tijdje door. Dat was mijn wens voor 10/10, dag van de duurzaamheid. Dat is mijn wens voor elke dag, elke dag werken aan samen-werken, duurSaam.
Gelukkige samenleving?
Naast de (te) hoge huur is de matige kwaliteit van de woning een tweede probleem dat op de schouders van de huurder wordt neergelegd. En die huurder zit niet voor niets in sociale woningbouw en heeft nog wat andere zaakjes op te lossen: ziekte van kind, opvoeden van kinderen, verlies van werk, opknappen van de matige woning, zorg om naasten, rechtszaak, sociale rechtsbijstand, mediation, procedure huurcie, schulden, toeslagen regelen, belastingaangifte doen, diefstal, relationele problemen, lastige buren, lekkage in huis, geluidsoverlast, kapotte wasmachine, ongedierte, schimmel in huis, en ga zo maar door...
Als al die dingen in een korte tijd bij elkaar komen, dan wordt het ‘overleven’. Dan is er geen begrip meer voor de vragen van buiten, vragen die logisch lijken, maar niet meer binnen komen als zijnde belangrijk voor jou. Dan wil je rust en met rust gelaten worden. Maar er is geen rust, want je hobbelt van het ene probleem in het andere. Tot dat je breekt. Je trekt je verder terug uit de maatschappij, eenzaamheid ligt op de loer. Maar niet treuren, Nederland is één van de gelukkigste landen ter wereld. Dat is dan weer een meevaller.
Mijn vraag aan onze overheid, aan Mark Rutte #markrutte:
Wanneer gaan we samen-werken in Nederland? Wanneer worden de vele proteststemmen gehoord? Regels verminderen, in plaats van toevoegen om de foutjes weer recht te breien. Meer eenvoud, in plaats van meer complexiteit. Een maatschappij op basis van waarden en zorg, in plaats van op basis van continue groei.
Laten we ‘bouwen’ aan een gezond en welvarend Nederland, voor iedereen. Een inclusieve maatschappij, inclusief mens en natuur!
Verder lezen op LinkedIn.
De Quote komt natuurlijk van het liedje 'Ein bißchen Frieden' dat won tijdens het Eurovisiesongfestival in 1982!
OrganiVerde ®
Voel je vrij om contact op te nemen. Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten!
Of schrijf naar support@organiverde.nl.